Henryk Dobrzański, "Hubal"
Henryk Dobrzański, „Hubal”

75 lat temu, 30 kwietnia 1940 roku zginął major Henryk Dobrzański ps. „Hubal”. Lasek, w którym major ukrył się ze swoją kawalerią został otoczony przez jednostkę SS wzmocnioną batalionem piechoty Wehrmachtu i kompanią czołgów.

Henryk Dobrzański, był majorem kawalerii Wojska Polskiego, pierwszym dowódcą oddziału partyzanckiego w czasie II wojny światowej. Od 1912 roku, członek Drużyn Strzeleckich, od 1914 w Legionach Polskich w 2 Pułku Ułanów. 4 lata później znalazł się w Wojsku Polskim, uczestniczył w walkach z Ukraińcami oraz w wojnie polsko – bolszewickiej. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari.

Po wybuchu II Wojny Światowej, major „Hubal” postanowił wraz z pułkiem ułanów nieść pomoc oblężonej stolicy. Jako dowódca oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego prowadził walki na Kielecczyźnie. 1 października 1939 w okolicach wsi Kłosa, oddział Dobrzańskiego stoczył pierwszą potyczkę z Niemcami. Miesiąc później odnosi zwycięstwo pod miejscowością Cisownik. W marcu 1940 roku, major „Hubal” wraz ze swoimi pokonuje batalion Wehrmachtu w pobliżu miejscowości Huciska. Kilka dni później, rozbija kolejną niemiecką jednostkę nieopodal Szałasów.

30 kwietnia 1940 roku, major Henryk Dobrzański skrył się wraz ze swoim oddziałem w lasku koło Anielina. Miejsce to otoczyła jednostka SS wzmocniona batalionem piechoty Wehrmachtu i kompanią czołgów – łącznie około 1000 hitlerowców. Natarcie rozpoczęło się o 5:15. Zwłoki „Hubala” przewieziono do Tomaszowa Mazowieckiego. Pozostali przy życiu hubalczycy kontynuowali walkę o Wolną Polskę.

W 1966 roku Dobrzański został pośmiertnie odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari i awansowany do stopnia pułkownika.