Podharcmistrz, członek Szarych Szeregów, poeta. W trakcie Powstania odznaczony Krzyżem Walecznych i Orderem Virtuti Militari. Zginął w wieku 19 lat. Dziś rocznica jego śmierci.

Jan Bonawentura Romocki
Foto. wikipedia.pl

Jan Bonawentura Romocki urodził się 17 kwietnia 1925 roku w Warszawie. Pochodził z rodziny zasłużonej dla narodu polskiego. Jego dziadkowie walczyli w powstaniu styczniowym, zaś jego ojciec Paweł służył w I Korpusie Polskim, oraz działał w Polskiej Organizacji Wojskowej.

Uczył się w Liceum Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej, uzyskując maturę na tajnych kompletach w 1943 roku.

W konspiracji od 1941 roku w organizacji młodzieżowej „Przyszłość” („Pet”) działającej na Mokotowie. Romocki początkowo działał w małym sabotażu, a następnie jako członek drużyny harcerskiej „Sad 400” wszedł w skład Szarych Szeregów. Kolejnym etapem w działalności niepodległościowej Janka stało się szkolenie organizowane przez Kierownictwo Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej. Od tego momentu zaczął brać udział w akcjach bojowych Szarych Szeregów, m. in. odbijając w więźniów pod Jaktorowem, czy wysadzając mostu kolejowego na rzece Wisłok.

Po utworzenie batalionu „Zośka” 1 października 1943 roku Romocki został dowódcą 4 drużyny w plutonie „Alek” (następnie w plutonie „Sad”) kompanii „Rudy”. W kwietniu 1944 roku ukończył Szkołę Podchorążych „Agrykola” biorąc udział w trzydniowych ćwiczeniach terenowych. Już w maju 1944 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy.

1 sierpnia 1944 roku mianowany podharcmistrzem, wziął udział w Powstaniu

Grób Jana Romockiego na warszawskich Powązkach
Foto. wikipedia.pl

Warszawskim wyróżniając się w trakcie walk na Woli, gdzie został ranny. Za dowodzenie w natarciu 4 sierpnia otrzymał Krzyż Walecznych. Biorąc udział w ataku na Stawki ponownie raniony, tym razem znacznie ciężej. 21 sierpnia z inicjatywy Dowództwa AK otrzymał Order Virtuti Military V kl.

Jan Romocki zginął 18 sierpnia 1944 roku w wieku 19 lat. Powodem była bomba lotnicza zrzucona na szpital przy ulicy Miodowej 23. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w kwaterze batalionu „Zośka”.

Najbardziej znanym wierszem Romockiego jest „Modlitwa” zwana też „Modlitwą Bonawentury”:

Od wojny, nędzy i głodu

Sponiewieranej krwi narodu

Od łez wylanych obłąkanie

Uchroń nas Panie!

Od nieprawości każdej nocy

Od rozpaczliwej rąk niemocy

Od lęku przed tym, co nastanie

Uchroń nas Panie!

Od bomb, granatów i pożogi

I gorszej jeszcze w sercu trwogi

Od trwogi strasznej jak konanie

Uchroń nas Panie!

Od rezygnacji w dobie klęski

Lecz i od pychy w  dzień zwycięski

Od krzywd, lecz i od zemsty za nie

Uchroń nas Panie!

Uchroń od zła i nienawiści

Niechaj się odwet nasz nie ziści

Na przebaczenie im przeczyste

Wlej w nas moc, Chryste!