Wojska radzieckie wtargnęły na terytorium Polski o godzinie 3 w nocy 17 września 1939 roku. Współpraca ZSRR wraz z Niemcami została oficjalnie potwierdzona już 23 sierpnia gdy podpisano pakt Ribbentrop – Mołotow, zwany także Czwartym rozbiorem Polski.

Podpisanie paktu Ribbentrop (stoi po środku) – Mołotow (siedzi)
foto. wikipedia.pl

Ministrowie spraw zagranicznych obu wspomnianych państwo podpisali umowę w myśl, której obie strony zobowiązały się do niepodejmowania przeciw sobie działań zbrojnych. W dodatkowym, tajnym protokole zarządzono podział terenów leżących pomiędzy Niemcami i ZSRR. Nie trzeba chyba zaznaczać, iż układ ten uderzał głównie w Polskę, która znalazła się między młotem, a kowadłem.

17 września o 3 w nocy Wacław Grzybowski ambasador Polski w Moskwie otrzymał notę tłumaczącą agresję jako próbę ochrony mienia i obywateli zajmujących kresy przed wojną. Według Rosjan po ucieczce polskiego rządu przestało istnieć państwo polskie, a co za tym idzie anulowane zostały wszystkie podpisane przez nią traktaty, w tym te o nieagresji. Warto przypomnieć, że Józef Stalin ostatecznie zdecydował się zaatakować Polskę w momencie gdy dowiedział się, że na konferencji francusko-brytyjskiej, która odbyła się 12 września, obca mocarstwa zadecydowały iż nie podejmą działań zbrojnych w sprawie obrony naszego kraju.

Po wejściu do Polski, Rosjanie w wielu miejscach działali fortelem, udając sojuszników w walce z nazistami. Miedzy innymi w Zaleszczykach radzieckie czołgi udekorowane zostały polskimi flagami. Po podpisaniu fikcyjnych porozumień polscy żołnierze zostawały zatrzymywane i wywożone do obozów jenieckich (identyczna sytuacja posłużyła się w trakcie operacji „Burza”, gdy w tym samym stylu rozbrajano oddziały Armii Krajowej).

Spotkanie żołnierzy niemieckich z rosyjskimi
foto. wikipedia.pl

Wojska radzieckie zostały podzielone na dwa fronty: Białoruski i Ukraiński. Szacuje się iż łącznie Rosjanie posiadali ok. 620 tys. żołnierzy, 4,7 tys. czołgów (dwa razy więcej niż Wehrmacht !), oraz 3,3 tys. samolotów (również dwa razy tyle !). Front Białoruski ruszył w kierunku Wilna – Grodna i Brześcia, swój cel osiągnął w dniach 20-22 września. Front Ukraiński ruszył na Dubno – Chełm – Zamość – Lublin – Lwów – Stanisławów – Sambor i Kołomyję. 19 września zajęto Wilno, 21 Grodno.

Warto podkreślić reakcję mniejszości narodowych. Żydzi na wieść o wejściu Armii Czerwonej rozpoczęli tworzenie grup dywersyjnych (jedna z takich grup w Brzostowicy Małej zamordowało 50 osób narodowości polskiej) do walki z oddziałami Wojska Polskiego. Rosjan witano kwiatami, tworzono rewolucyjne komitety, które samozwańczo przejmowały władzę na danym terenie, czy też przygotowywały listy osób przeznaczonych do aresztowania (!). Nie ulega wątpliwości iż Żydzi na ziemiach zajętych przez ZSRR traktowani byli lepiej niż nasi rodacy. Niestety, nie istnieje ani jedno potwierdzone wydarzenie, w którym to Żyd pomagałby Polakowi.