Napisana przez dyrektora Biura  Analiz i Informacji UOP Piotra Niemczyka, Tajna Instrukcja nakazywała inwigilację i pozyskiwanie tajnych współpracowników wśród partii przeciwnych  Lechowi Wałęsie i rządowi Hanny Suchockiej.

Konfederacja Polski Niepodległej (Leszek Moczulski), Polska Partia Socjalistyczna, Porozumienie Centrum (bracia Kaczyńscy), Ruch dla Rzeczypospolitej (Jan Olszewski, Romuald Szeremietiew), Ruch Trzeciej Rzeczypospolitej (Komitety Obrony Jana Parysa) to ugrupowania, które dezintegrowano. Wydaje się, że starano się nie dopuścić do ponownego utworzenia rządu opartego o partie „niewygodne”, dążące do lustracji i o wyraźnie patriotycznym charakterze.

Na bazie owej instrukcji powstać miał „zespół pułkownika Jana Lesiaka”, w skład którego weszli byli funkcjonariusze SB, oraz ludzie werbowani po 1990 roku. Mitem okryta jest tzw. „Szafa Lesiaka”, w której znajdować się miały materiały kompromitujące przeciwników politycznych Wałęsy. Warto jeszcze zaznaczyć, że poprzednio Lesiak zajmował się „przewidywaniem możliwych konfiguracji politycznych mogących stworzyć rząd”.

Cała sprawa zakończyła się w warszawskim Sądzie Okręgowym. Powodem stał się artykuł Tomasza Pompowskiego „Wszyscy ludzie pułkownika” , opublikowany w „Dzienniku Polska Europa Świat”. Autor  otwarcie mówił tam o możliwościach inwigilacyjnych pracowników UOP. Nie spodobało się to wspominanemu już Niemczykowi, który sprawę w sądzie wygrał, a Pompowski musiał przeprosić.

Mimo obietnic, bracia Kaczyńscy po dojściu do władzy nie ujawnili zawartych w niej materiałów. „Szafa Lesiaka” nadal czeka na otwarcie.