Tadeusz Zawadzki, znany jako „Zośka” urodził się 24 stycznia 1921 roku. Był instruktorem harcerskim, harcmistrzem oraz podporucznikiem AK. Aleksander Kamiński uczynił Go także bohaterem swojej książki „Kamienie na Szaniec”.

W gimnazjum, do jednej klasy z nim chodzili również „Rudy”, „Alek” oraz „Krzyś”. Jesienią 1933 wstąpił do harcerstwa a po wybuchy wojny wyruszył w składzie harcerskiego batalionu marszowego Chorągwi Warszawskiej. Już od października 1939 brał czynny udział w konspiracyjnym życiu. Przez siedem miesięcy w 1940 roku był łącznikiem w komórce więziennej ZWZ.

Od marca 1941 wspólnie ze swoją drużyną należał do „Szarych Szeregów”. Przewodził hufcowi „Mokotów Górny”. Od razu hufiec ten włączył się do Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. „Zośka” wyróżniał się m.in ilością wymalowanych „kotwic” w swojej dzielnicy. Docenił to Aleksander Kamiński – Komendant Główny „Wawra” przyznając „Zośce” honorowy pseudonim „Kotwicki”.

Wśród akcji, w których brał udział była akcja Wieniec II. Odbyła się w nocy z 31 grudnia 1942 na 1 stycznia 1943. „Zośka” dowodził patrolem, który wysadził w powietrze przepust kolejowy pod Kraśnikiem. 16 stycznia 1943 roku dowodził akcją wykonania wyroku śmierci na Ludwiku Herbercie, który wydał Gestapo prowadzącego konspiracyjną wytwórnię materiałów wybuchowych dla Kedywu KG AK. 26 marca 1943 roku dowodził grupą w Akcji Pod Arsenałem. Podczas jej trwania odbito 25 więźniów z rąk Gestapo. Wśród uwolnionych był Jan Bytnar „Rudy”.

„Zośka” dowodził również akcją odbicia więźniów pod Celestynowem w nocy z 20 na 21 maja 1943 a także akcją wysadzenia mostu kolejowego pod Czarnocinem.

Na przełomie czerwca i lipca przypadkowo aresztowany i więziony w poprawczym obozie pracy.

Poległ 20 sierpnia 1943, w trakcie jednej z akcji. Jako obserwator uczestniczył w akcji ataku na strażnicę Grenzschutzpolizei w Sieczychach.