Związek Odwetu, to organizacja sabotażowo – dywersyjna którą powołano do życia rozkazem Komendanta ZWZ – pułkownika Stefana „Grota Roweckiego” z dnia 20 kwietnia 1940 roku.

Rozkaz pułkownika Roweckiego, miał na celu skonsolidowanie dotychczasowej walki w jedną formę organizacyjną na wszystkich szczeblach dowodzenia. Pieczę nad całością walk, sprawować miał w myśl rozkazu jeden ośrodek dyspozycyjny. Związek Odwetu był częścią ZWZ, ale ze względów bezpieczeństwa wyodrębniono go w osobny pion sabotażowo – dywersyjny.

Kierownikiem referatu Związku Odwetu na poziomie Komendy Głównej ZWZ został major Franciszek Niepokólczycki. Kierownicy referatów ZO, pracowali w oparciu o instrukcje i środki przekazywane z Komendy Głównej ZWZ, ale akcje prowadzili zgodnie z rozkazami komendantów Okręgów. Wśród zadań Związku Odwetu można wyróżnić:

– akcje sabotażowe, polegające na potajemnym uszkadzaniu lub niszczeniu narzędzi produkcyjnych czy środków transportowych oraz na wprowadzaniu chaosu w aparacie organizacyjnym okupanta,

– akcje dywersyjne, prowadzone z zaskoczenia, przez specjalne zespoły wykonawcze. Jeśli akcje związane były z walką, to działalność niszczycielska przechodziła w walkę zbrojną,

– akcje odwetowe oraz akcje mające na celu ochronę społeczeństwa polskiego przed eksterminacją ze strony okupanta,

Z czasem, struktury organizacji zaczęto wcielać do Kierownictwa Dywersji.