111111111111

Członek Młodzieży Wszechpolskiej i Stronnictwa Narodowego. Komendant Lubelskiego, a następnie Lwowskiego Okręgu NOW, Pięciokrotnie aresztowany przez gestapo, dwukrotnie przez komunistyczną bezpiekę. Złapany w pułapkę prowokacji, skazany na karę śmierci i zamordowany w 1952 roku. „Wspaniała postać i wzór rycerza bez skazy”.

Urodził się 9 stycznia 1909 roku w Ulanowie, jednak już po ukończeniu szkoły podstawowej przeniósł się wraz z rodziną do Racławic koło Niska. Maturę zdał w 1930 roku rozpoczynając studia prawnicze, wtedy też zapisał się do Młodzieży Wszechpolskiej i Stronnictwa Narodowego.

Po roku zrezygnował ze studiów, wstępując do wojska. W lipcu 1933 ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 17. pp w Rzeszowie. Do września 1939 roku pracował jako sekretarz gminy Stawy w powiecie Nisko.

W trakcie wojny obronnej 1939 roku dowodził kompanią w 3. pp. 2 Dywizji Piechoty Legionów. Mimo, że w trakcie walk dostał się do niewoli, po paru dniach zdołał uciec wracając w swe rodzinne strony. Na spotkaniu miejscowych działaczy Stronnictwo Narodowego postanowiono zorganizować konspiracyjną organizację wojskową. Na skutek donosu Ukraińców, Mirecki został aresztowany przez Gestapo. Druga ucieczka miała miejsce w styczniu 1940 roku, podczas transportu do obozu koncentracyjnego.

Wiosną 1940 roku w Warszawie został zaprzysiężony do Narodowej Organizacji Wojskowej (NOW), obejmując stanowisko komendanta powiatowego w Kolbuszowej. Po raz kolejny został aresztowany w październiku 1940 roku. Osadzony w twierdzy w Przemyślu, uciekł po dwóch miesiącach „odsiadki”.

Adam Mirecki, zdjęcie operacyjne
Adam Mirecki, zdjęcie operacyjne

Połowa 1941 roku to kolejny awans – komendant Okręgu Lubelskiego NOW. Aresztowany ponownie, tym razem pod koniec wspomnianego roku. Po kolejnej ucieczce zakończonej sukcesem, wrócił na teren swego Okręgu  gdzie trwały rozmowy scaleniowe między NOW i AK. Adam, będąc przeciwnym takiemu połączeniu, pod wpływem swego brata – Leona, w końcu zgodził się, namawiając przy tym pozostałych wyższych oficerów dowództwa Okręgu.

W listopadzie 1942 roku wyjechał do Lwowa, gdzie objął stanowisko komendanta Okręgu Lwowskiego NOW, a następnie, już w stopniu porucznika, oficera organizacyjnego ds. partyzantki. To właśnie we Lwowie został, po raz czwarty, aresztowany przez Gestapo. I tym razem udało mu się uciec z transportu do Oświęcimia.

Piąte aresztowanie, w trakcie powrotu z odprawy komendantów NOW, nie zakończyło się szczęśliwie. Po nieudanej akcji odbicia Mireckiego, przyszedł na czas na, również nieudaną, próbę wykupienia więźnia. W lipcu 1944 został wywieziony do Gross Rosen, następnie Mittelbau-Dora (Nordhauesen), a wreszcie do Bergen-Belsen gdzie doczekał końca wojny.

Do Polski powrócił w listopadzie 1945 roku, jednak bardzo szybko zdecydował, wraz z rodzeństwem, wyjechać z Polski. Prawdopodobnie zaważył na tym fakt aresztowania przez UB jego brata Kazimierza. Przez Pragę dotarł do Pilzna, skąd wyruszył do Meppen – Maczkowa (od nazwiska gen. Stanisława Maczka).

Ostatnim przystankiem na emigracyjnym szlaku Mireckich było Monachium. To właśnie tutaj Adam zdecydował się na powrót do Polski jako emisariusz Stronnictwa Narodowego. Celem wyjazdu było zorganizowani drogi przerzutowej dla kurierów SN przez Czechy do Polski, a także przewiezienie listów do rodzin pozostających na emigracji.

Po przybyciu do Polski, Mirecki wziął udział w zebraniu konspiracyjnego Prezydium Stronnictwa Narodowego, przekazał także wytyczne działaczom pozostającym w kraju.

9 lipca 1946 roku został aresztowany przez bezpiekę. Dochodzenie prowadził Józef Dusza – oficer śledczy przybyły z Warszawy. Rozprawa odbyła się 20 maja 1947 roku, Mirecki otrzymał karę 3 lat, wyszedł po odbyciu całej, Wojskowy Sąd Rejonowy trzykrotnie odrzucił prośby pełnomocnika o ułaskawienie w związku z odbyciem połowy kary.

Mirecki zamieszkał w Racławicach, następnie wyjechał do Warszawy gdzie pracował w firmach spożywczych. Postanowił ukończyć studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. 28 listopada 1951 roku został ponownie aresztowany. Rozkaz zatrzymania wydał sam Józef Czaplicki, dyrektor Departamentu III MBP.

220px-Tablica_upamiętniająca_Adama_Mireckiego_na_Kościele_św._Stanisława_Kostki_w_WarszawiePowodem aresztowania okazała się działalność prowokatorów – Wandy Macińskiej i Jana Ostaszewskiego. To właśnie za ich namowami Adam Mirecki postanowił wziąć udział w montowaniu siatki łącznościowo-informacyjnej SN.

Rozprawa odbyła się 25 kwietnia 1952 roku, tym razem Mirecki otrzymał karę śmierci,  utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze, a także przepadek mienia na rzecz skarbu państwa. Bierut nie skorzystał z prawa łaski.

Adam Mirecki został zamordowany w więzieniu na Mokotowie 24 października 1952 roku. W 1992 i 1994 roku Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego na wniosek Leona Mireckiego unieważnił wyroki z 1947 i 1952 roku.