Jerzy Iwanow urodził się 14 grudnia 1911, zmarł 4 stycznia 1943 w Atenach. Sportowiec, harcerz, a podczas II wojny światowej agent polskich i brytyjskich służb specjalnych.
Iwanow Szajnowicz urodził się 14 grudnia 1911, matka była warszawianką, a ojciec rosyjskim pułkownikiem. Później jego matka wyszła za mąż ponownie, tym razem za Greka. W roku 1925 Iwanow zamieszkał w Salonikach dwa lata później zaczął trenować piłkę wodną i piłkę nożną w KS „Iraklis”. Był znakomitym pływakiem od 1931 do 1935 roku brał udział w ogólnogreckich zawodach pływackich. Obywatelstwo polskie uzyskał w roku 1935.
Maturę zdał w Liceum Francuskiej Misji Świeckiej w 1933, pięć lat później ukończył Uniwersytet Katolicki w Louvain w Belgii. W sierpniu 1939 uzyskał dyplom Institut d’Agronomie de la France d’Outre-Mer oprócz polskiego mówił biegle w kilku językach: angielskim, rosyjskim, francuskim, niemieckim oraz greckim.
Wybuch wojny zastał go w Grecji, rok po jej wybuchu nawiązał kontakty z placówką wojskową w Salonikach. W kwietniu 1941 roku przyjechał do Palestyny, gdzie oczekiwał na przydział do Brygady Karpackiej. Ostatecznie został oddelegowany do dyspozycji wojsk brytyjskich. Został agentem brytyjskiego wywiadu, w październiku 1941 przetransportowany do Grecji. Przyjął tam nazwisko: Kyriakos Paryssis.
Współpracował z greckim ruchem oporu, przekazywał Brytyjczykom dane o niemieckich instalacjach wojskowych w Grecji czy o ruchach ich wojsk. Grupa Iwanowa zniszczyła około 400 samolotów włoskich i niemieckich, zazwyczaj uszkadzając silniki. Korzystając ze swojego wytrenowania i umiejętności pływackich minował i niszczył niemieckie okręty podwodne i transportowe.
Trzykrotnie aresztowany przez Gestapo, po raz pierwszy w roku 1941 po zadenuncjowaniu przez znajomego, dwukrotnie udawało mu się uciec. 8 września 1942 aresztowany po raz trzeci, znów wydał go znajomy, został skazany na potrójną karę śmierci. Prawosławny biskup, zwierzchnik greckiego kościoła usiłował mu pomóc interweniując u Niemców i Aliantów. Propozycję wymiany jeńców wojennych przyjęli jednak tylko Niemcy, wobec czego Iwanow zginął 4 stycznia 1943. Przed śmiercią miał zakrzyknąć: „Niech żyje Grecja, niech żyje Polska” – Ζήτω η Ελλάς! Ζήτω η Πολωνία!.