W roku 1949 została zainicjowana kampania zwalczania czterech plag. Pomysłodawcą programu był przywódca kraju Meo Zedong. Kampanię stworzono w celu opanowania kryzysu zdrowotnego w Chinach. W rezultacie przeprowadzonych działań w latach 1959-1962 w nastąpił wielki głód, który doprowadził do śmierci od 15 do 30 milionów ludzi. Jak do tego doszło?

Pod koniec roku 1949 w Chinach szerzyły się choroby zakaźne, takie jak cholera, dżuma i malaria. Zarządzono zatem programy masowych szczepień czy poprawy warunków sanitarnych, by ograniczyć rozprzestrzenianie się chorób. Jednakże według Meo Zedonga były to niewystarczające działania. Stwierdził on bowiem, iż komary przenoszą malarię, a szczury dżumę. W ten sposób wykluł się ogólnokrajowy plan zredukowania liczby szkodników. Gdyby kampania na tym się zakończyła, to zapewne zaowocowałaby sukcesem. Jednakże do komarów i szczurów dodano także muchy, ze względu na to, że są denerwujące, a czwartą plagą okazały się być wróble. Dlaczego akurat wróble znalazły się w gronie szkodników? Obliczono, iż zjadają one w ciągu roku cztery i pół kilograma ziarna. Więc przyjęto założenia, że milion wróbli zjada tyle zboża, co sześćdziesiąt tysięcy ludzi.

Walka z czterema plagami rozpoczęła się w roku 1958 i wtedy też ruszyła ogólnokrajowa akcja plakatowa. Żądano w niej, żeby każdy obywatel unicestwiał tyle szkodników, ile tylko się da. Kampania miała taki zasięg, że nawet uczniowie w szkołach uczyli się jak strzelając zabić jak najwięcej wróbli. Obywatele zaczęli niszczyć gniazda, rozbijać jajka i płoszyć ptaki, które zmuszone latać bez chwili odpoczynku w końcu wyczerpane spadały na ziemię.

Rezultaty niewyrównanej walki ze szkodnikami

Próba opanowania kryzysu zdrowotnego w Chinach zakończyła się, jak zapewne myślał Meo Zedong, sukcesem. W ciągu niespełna roku zabitych zostało:

– 11 milionów kilogramów komarów

– 1,5 miliarda szczurów

– 100 milionów kilogramów much

– miliard wróbli

Szybko okazało się jednak, że wróble nie żywią się jedynie ziarnem lecz także owadami. Szczególnie larwami szarańczy. Te z kolei nie posiadając swojego naturalnego przeciwnika rosły w siłę. Jeszcze w roku 1959 chmury szarańczy spadły na pola pustosząc je niemal doszczętnie. To nie jedynie plagi doprowadziły do wielkiego głodu. Przyczyniły się do tego także złe decyzje na szczeblach rządowych, które w połączeniu ze złymi decyzjami doprowadziły do klęski. Otrzymała ona miano wielkiego głodu, który nawiedził Chiny w latach 1959-1962. Próba opanowania kryzysu zdrowotnego zamieniła się w kryzys żywnościowy, który kosztował Chiny 15-30 milionów obywateli. Po dziś dzień nie jest znana dokładna liczba ofiar.

Jak doszło do powstania plagi królików w Australii? Sprawdź tutaj: https://parezja.pl/jak-doszlo-do-powstania-plagi-krolikow-w-australii/