15 lipca 1918 roku rozpoczęła się II bitwa pod Marną, podczas której francuskie wojska dowodzone przez Ferdynanda Focha powstrzymały ostatnią niemiecką ofensywę.

Generał Erich Ludendorff faktyczny niemiecki zarządca był przekonany, że atak przez Flandrię pozwoli Niemcom odnieść zwycięstwo nad Brytyjskim Korpusem Ekspedycyjnym. Aby odwrócić uwagę od planów i by wywabić wojska alianckie z terenu Belgii Ludendorff zaplanował atak dywersyjny wzdłuż Marny.

15 lipca 1918 roku 23 dywizje armii niemieckiej dowodzonej przez Bruno van Mudra i Karla von Einem przypuściły na wschód od Reims atak na 4. armię francuską połączoną wówczas z 42. dywizją amerykańską. Równolegle francuska 6. armia dowodzona przez Jeana Degoutte została zaatakowana przez 17 dywizji 7. armii niemieckiej oraz 9. armię niemiecką.

18 lipca 1918 roku o godzinie 4 rano połączone dywizje francuskie i niemieckie uderzyły frontem długości 40 kilometrów na Niemców. Do ostrzału użyto ponad 2500 dział, 350 czołgów i 800 samolotów. W niemieckich oddziałach zapanował popłoch, rozpoczęto odwrót tracąc 10 tysięcy żołnierzy i kilkaset armat.

W kolejnych dniach Amerykanie i Francuzi konsekwentnie parli naprzód by 3 sierpnia stanąć nad rzeką Vesle. Zdecydowano się na kontratak, dzięki któremu przełamano niemiecki front i przekroczono Marnę.