Marcin Luter to z pewnością bardzo ważna postać nie tylko w religii katolickiej. Jego idee wprowadziły wiele zmian zarówno w kościele jak i w dziejach całej Europy. W artykule przypomnimy najważniejsze wydarzenia z życia oraz jego postawę wobec kościoła i samej wiary. Dowiesz się jak często jego działania nie chodziły w parze z ideami które głosił oraz co nim kierowało gdy wstępował do klasztoru. Niektórzy podkreślają, że Marcin Luter powinien zostać ogłoszony świętym, jednak po przeczytaniu o jego czynach możesz zyskać całkiem odmienne zdanie.

Klasztor miejscem schronienia

Marcin Luter urodził się w w 1483 roku w Eisleben. Pochodził z wielodzietnej rodziny chłopskiej. Ukończył studia prawnicze i filozoficzne. Następnie wstąpił do klasztoru Augustianów. Nie poprzedzały tej decyzji żadne większe refleksje, wstąpił do niego pod wpływem impulsu. Nie można uznać tego więc za dojrzały wybór. Jak mówi sam twórca reformacji:

„Zostałem mnichem wbrew ojcu, matce, Bogu i diabłu”

Prawdopodobnie wstąpienie do klasztoru Lutra, wiązało się z uniknięciem odpowiedzialności za zabójstwo. Niestety po wstąpieniu do klasztoru wielki reformator nie uzyskał spokoju duchowego jakiego oczekiwał. Podczas pobytu w klasztorze Marcin Luter przekonuje się i stwierdza sam, że natura ludzka jest całkowicie zepsuta przez grzech pierworodny. Jego zdaniem żaden człowiek nie jest w stanie stosować się do 10 przykazań Bożych. Ponadto uważa, że świętość wcale nie równa się dobremu samopoczuciu i spełnieniu. W 1517 roku Luter utracił całkowicie wiarę w Mszę Świętą. Twórca reformacji zaczął również odnosić się bardzo nieprzychylnie względem kobiet. Jak mawiał:

„Kobietom zbywa na sile i mocy ciała i na rozumie. Mężczyźni mają szeroką pierś i małe biodra, dlatego też mają więcej rozumu aniżeli kobiety, które z kolei mają wąskie piersi, a za to szerokie biodra i zadek. Co oznacza, że powinny pozostawać w domu, siedzieć tam cicho, zajmować się dziećmi. Dziewczynki nie powinny zabierać głosu publicznie”.

Stosunek Lutra do Żydów

Na początku, przed wielką nienawiścią do Żydów, Luter pałał do nich sympatią. Jednak po tym, jak Żydzi wyrazili skłonność przejścia na protestantyzm, jego stanowisko się zmieniło. Zaczął ich bardzo krytykować. Ta ostra krytyka niejednokrotnie nosiła znamiona antysemityzmu.

Marcin Luter – antykatolicka koncepcja małżeństwa

„Źródłem ostatecznej i wiecznej prawdy jest Bóg objawiony jako Ojciec, Syn Boży i Duch Święty, będący jednym Bogiem przez jedno Bóstwo i zarazem Trójosobowym. Ten Pan Bóg jest Stwórcą wszechświata, a także małżeństwa jako związku jednego mężczyzny z jedną kobietą. Kluczową więc kwestią dla właściwego zrozumienia genezy, natury, właściwości, dóbr i celowości małżeństwa i rodziny jest w nauce Urzędu Nauczycielskiego Kościoła Chrystusowego niezmienna prawda o ich absolutnie doskonałym Kreatorze istniejącym jako odwieczna tożsamość m.in. Prawdy, Miłości, Prawa, Sprawiedliwości, Miłosierdzia i Świętości.”

Nowe spojrzenie na małżeństwo oraz życie rodzinne wiązało się z koniecznością rewizji niewłaściwego stosunku średniowiecznego Kościoła do małżeństwa i rodziny. Małżeństwo oficjalnie uznano za sakrament. Jest to jednoznaczne z tym, że było bardzo wysoko cenione. Chciano w ten sposób podkreślić, że małżeństwo jest nierozerwalne. Jednak jeżeli chodzi o życie w rodzinie ono nie było wysoko cenione, a przynajmniej nie tak jak być powinno. Życie rodzinne traktowane było jako najniższa forma życia społecznego.

Marcin Luter pokazał, że jego działanie opierało się na zerwaniu z ascetycznym poglądem na świat. Oznaczało również zmianę charakteru pobożności. Dotyczyło to także małżeństwa i życia rodzinnego. Odrzucono bowiem zasadę, że stan bezżenny miał być bardziej święty i doskonały niż stan małżeński i życie w rodzinie. W prawdziwej rodzinie Marcin Luter dostrzegł dużo lepsze warunki do pielęgnowania pobożności niż w samym klasztorze. Można więc śmiało stwierdzić, że dla Lutra charakterystyczne było przeciwstawianie małżeństwa i rodziny bezżennemu życiu w klasztorze.

Marcin Luter niechętnie odpowiadał na pytania typu: Jak ma się zachować wierzący człowiek w swoim życiu seksualnym? Czym się ma kierować? Czy są zakreślone jakieś granice, w obrębie których ten popęd może się przejawiać zgodnie z wolą Bożą i czystym sumieniem? Czy ten popęd musi być przezwyciężony i całkowicie stłumiony i umartwiony? Uznał, że udzielając na nie odpowiedzi narobiłby sobie i innym wiele kłopotu. Można stwierdzić, że to odpowiedzialność teologiczna sprawiła, że Luter odsunął się od tego typu spraw.

Przychylne patrzenie Lutra na miłość płciową

Jeżeli mowa o miłości płciowej – Marcin Luter odnosił się do niej bardzo pozytywnie. Uważał, że znajduje się ona ponad fałszywą miłością. Wzajemną miłość mężczyzny i kobiety uznał za najczystszą i najprawdziwszą. Zdaniem Lutra małżeńska miłość jest niezwykle silnym uczuciem, które najlepiej odzwierciedlają poniższe słowa:

„Nie chcę twoich rzeczy, nie chcę ani złota, ani srebra, ani tego, lub tamtego, chcę mieć tylko ciebie. Chcę Cię posiadać całkowicie albo nie chcę niczego. Każda inna miłość szuka czegoś innego, jedynie ta miłość pragnie posiąść miłującego, i to posiąść całkowicie. Bóg pragnie oprzeć współżycie mężczyzny i kobiety o prawdziwą miłość, wymagającą bezwarunkowego i bezgranicznego oddania. Prawdziwa miłość złączona jest z wyraźnym zapewnieniem stałości i wierności.”

Marcin Luter, a dyspensy na bigamię

Dyspensy, które udzielał nie były ukierunkowane tylko na powszechne wskazania, dotyczyły również konkretnych przypadków. Najgłośniejszym wydarzeniem był przypadek dotyczył landgrafa heskiego Filipa Wielkodusznego. Mężczyzna radził się Marcina Lutra czy ma możliwość wstąpić w ponowny związek małżeński, nie rozstając się ze swoją dotychczasową małżonką. Luter wyjaśnił, że według niego rozwód jest gorszy od poligamii czy bigamii. Opierał się on głównie na księgach Starego Testamentu w których zostało opisane wielożeństwo patriarchów i królów Izraela. Jednak w liście do Filipa Heskiego z 1540 roku Marcin Luter radził, by ten trzymał swój bigamiczny związek w sekrecie. Dzięki temu możemy zauważyć, że sam nie był pewien tych argumentów.

Marcin Luter również zanegował katolicką naukę o sakramencie małżeństwa. Odarło to małżeństwo z sakralnego dotąd charakteru. Odrzucił on hierarchiczny autorytet Kościoła i prawo kanoniczne jednocześnie oddając ją władzy państwowej. Kontynuacją procesu rozpoczętego przez Lutra było wprowadzenie przez rewolucję Francuską, a później Napoleona prawodawstwa europejskiego.