Łuszczyca jest chorobą ogólnoustrojową i zapalną naskórka, o przewlekłym charakterze leczenia. Niezwykle ważny jest jednak fakt, że nie jest chorobą zakaźną. Nie ma więc możliwości, aby została przeniesiona przez kontakt z osobą zmagającą się z tym schorzeniem. W Polsce na łuszczycę choruje około 2-3% ludzi i częściej występuje u dorosłych niż u dzieci.

Choć do tej pory nie udało się jednoznacznie określić przyczyn łuszczycy, to najczęściej wskazuje się na czynniki:

  • genetyczne – zaobserwowano polimorfizm w obrębie genu HLA-Cw6. 
  • immunologiczne –  najczęściej są to zaburzenia funkcjonowania komórek Langerhansa i mechanizmów zależnych od limfocytów T czy limfocytów grasicozależnych.
  • środowiskowe – mogą wskazywać na infekcje, leki typu beta-blokery, stres czy nadużywanie alkoholu lub palenie papierosów przez ciężarną.   

Jakie objawy możemy zaobserwować u niemowląt i dzieci?

Choć choroba u dzieci rozwija się najczęściej od około 10. roku życia bywa, że zmiany łuszczycowe możemy dostrzec już u niemowląt. Choroba ma często łagodny przebieg i dobrze reaguje na leczenie miejscowe.

U dzieci wyróżniamy te same podtypy chorobotwórcze co u dorosłych, choć mogą znacząco różnić się od siebie występującymi objawami. Zmiany skórne występują na twarzy, małżowinach usznych czy owłosionej części głowy. Zauważyć je możemy również na powiekach, dłoniach, pośladkach, łokciach, pachwinach czy pępku. Ponadto u niemowląt wszelkie objawy występują w okolicy pieluszkowej.

Łuszczyca a pieluszkowe zapalenie skóry 

Łuszczyca bardzo często mylona jest z pieluszkowym zapaleniem skóry, jednak brak efektów w leczeniu często skłania do dalszej diagnostyki. Schorzenie to charakteryzuje się zmianami w postaci rumieniowych, złuszczających się tarczek, czerwonobrunatnych grudek oraz sączących się plam – w zależności od rodzaju. Często towarzyszy im ponadto silny świąd. Zmiany pokryte są blaszką łuszczycową, czyli srebrzystoszarą, nawarstwiającą się łuską. Po jej zdrapaniu powierzchnia skóry jest błyszcząca. Wszelkie zmiany mogą się powiększać, a w okresie remisji całkowicie ustępować lub zauważyć je można tylko na niewielkich partiach ciała. Więcej cennych informacji na temat łuszczycy znajdziesz w artykule: “Łuszczyca – co to takiego?”, do którego serdecznie zapraszamy. 

Rozpoznanie choroby u dzieci stawia się na podstawie dodatniego wywiadu rodzinnego w kierunku występowania choroby, charakterystycznych zmian skórnych jak i badania histopatologicznego. Z obserwacji lekarzy wynika, że wczesne ujawnienie się choroby może oznaczać jej cięższy przebieg. Łuszczycę dzielimy na trzy postacie ze względu na stopień nasilenia objawów:

  • łagodną – objęte jest mniej niż 3% powierzchni skóry.
  • umiarkowaną – dotknięte jest od 3-10% powierzchni całego ciała.
  • ciężką – pokrywa więcej niż 10% powierzchni ciała.

Najczęstsze rodzaje łuszczycy u dzieci 

W wieku dziecięcym choroba występuje pod kilkoma postaciami. Jedną z nich jest łuszczyca plackowata, która jest postacią chorobotwórczą stwierdzoną zdecydowanie najczęściej. Wszelkie wykwity przypominają symetrycznie ułożone blaszki lub nieregularnie rozlane plamy. Występują na głowie, uszach i powierzchniach zginających się takich jak kolana czy łokcie. Kolejnym rodzajem jest łuszczyca kropelkowa, która charakteryzuje się drobnymi, czerwonymi plamki usytuowanymi na tułowiu. Ponadto w przypadku maluchów możemy mówić o: 

  • łuszczycy owłosionej skóry głowy – ta lokalizacja łuszczycy częściej występuje u dziewcząt niż u chłopców. We wczesnym stadium może być pomylona z łupieżem, a u niemowląt z ciemieniuchą. Wykwity potrafią rozszerzyć się na czoło, kark czy okolice uszu.
  • krostkowym – jest to najrzadsza forma schorzenia. Największe prawdopodobieństwo wystąpienia obserwuje się u niemowląt. Atakuje dłonie, stopy i palce. Potrafi skutecznie utrudniać chodzenie i wykonywanie codziennych czynności.
  • łuszczyca paznokci – występują zagłębienia, bruzdy. Paznokcie są kruche i szorstkie. Bywa odporna na leczenie.

O czym pamiętać, gdy dziecko choruje na łuszczycę? Przede wszystkim o tym, że nie jest to choroba zakaźna. Dlatego też nie można zachorować, używając tych samych naczyń, sztućców czy pościeli i nie przenosi się również za pomocą dotyku. Z kolei odpowiednia dieta i środki pielęgnacyjne może osłabić jej objawy. Należy pamiętać również o częstym i regularnym nawilżaniu wszelkie zmian skórnych. W przypadku łuszczycy znacznie lepiej jest korzystać z prysznica, ponieważ częste, gorące i długie kąpiele mogą powodować wysuszanie się skóry. W trakcie mycia należy używać wyłącznie miękkich gąbek, ponieważ te ostre i chropowate mogą podrażnić skórę. Dodatkowo zbytnie ochładzanie i rozgrzewanie ciała może powodować bolesne pękanie skóry. To właśnie dlatego rodzice powinni pilnować, aby dzieci nie przebywały zbyt długo w ostrym słońcu – umiarkowane przebywanie i zażywanie kąpieli słonecznych może złagodzić niektóre objawy.

Warto pamiętać by wszystkie ubrania były wykonane z lekkich i miękkich materiałów, by nie podrażniały dodatkowo chorej skóry dziecka. Obecnie nie ma możliwości całkowitego wyleczenia łuszczycy. Choć uznawana jest za chorobą nawracającą to zachowanie odpowiedniego trybu życia, diety,a także stosowanie maści i pielęgnacji może znacząco wpłynąć na przedłużenie remisji.

 

 

Źródło: Artykuł sponsorowany