Antyk, z łacińskiego antiquus, to zwyczajowa nazwa zabytkowych przedmiotów. Przedmioty te należały niegdyś do tak zwanej sztuki dawnej, dzisiaj posiadającej wartość zabytkową, i oczywiście historyczną i materialną.

Pojęcie antyku

Najczęściej pojęciem antyku określa się bardzo stare meble, ale antykami mogą też być lampy, zegary, a także obrazy i książki, w tym oczywiście manuskrypty. Jako antyki, obok porcelany, są też często wymieniane sztućce.

Około 75 lat

Minimalny wiek, dający nam stosować pojęcie antyku, wynosi 100 lat. Nie dotyczy on starych samochodów i motocykli, dla których wiek ten znacznie się skraca – o około 25 lat. Historia wspomnianych właśnie starych mebli sięga czasów, w których one pełniły nie tylko praktyczną rolę, ale były też synonimem pewnego rodzaju społecznego prestiżu ich posiadacza. Początki ich istnienia w życiu człowieka sięgają czasów starożytności. Dla przykładu w Egipcie przepiękne malunki zdobiły trony faraonów, zaś rzymskie kamienne łoża były precyzyjne rzeźbione.

Wieki średnie

Natomiast średniowiecze przyniosło rozwój rzemiosła stolarskiego, dzięki czemu tworzono meble jeszcze bardziej ozdobne w rzeźbę. Czasy renesansu dodatkowo przyniosły ożywienie w sztuce meblarskiej, gdzie szczególnie skupiano się na proporcjach, harmonii i odpowiednim stylu. Tworzono wówczas bardzo bogato zdobione stoły, tapicerowane krzesła oraz rzeźbione komody.

Wiek siedemnasty

Barok i rokoko dały meblarstwu jeszcze więcej fantazji i wyniosłości sztuki rzemieślniczej. Tutaj wszystkie meble pokrywano złoceniami, rzeźbami oraz bogato haftowanymi tkaninami.

Nasza Redakcja miała przyjemność być zaproszona na wystawę antyków zwyczajowo zwanych „starociami”, która zorganizowana była przez pana Adama Rogozika w Adamowie Świętokrzyskim.

 

Ewa Michałowska-Walkiewicz