Czynność, która większości wydaje się nie do powtórzenia. Kojarząca się z klaunem w cyrku, który bardziej odstrasza niż rozśmiesza. Żonglowanie – podrzucanie przedmiotów w określony sposób, może być także czynnością rozwijającą.

Żonglerka to dział aktywności fizycznej, polegający na poruszaniu rekwizytami w niekonwencjonalny sposób. Najczęstszą formą jest wielokrotne, powtarzalne podrzucanie przedmiotów w powietrze i ponowne ich chwytanie. W języku angielskim słowo ,,żonglowanie” (,,juggling”) oprócz swojego podstawowego znaczenia, określa umiejętność radzenia sobie z wieloma sprawami w tym samym czasie. ,,Żonglowanie to metafora życia i pracy nad problemami’’ – słowa Ronalda Grahama (sławny matematyk, żonglujący aż 7 piłkami). Jego zdaniem rozwiązaniem każdego problemu (naukowego czy żonglerskiego) jest rozłożenie go na mniejsze składniki. Następnym krokiem jest poznanie każdego ze składników oraz zrozumienie sposobu, w jakim współdziałają ze sobą. Tak działa uczenie się nowych tricków, gdy zaczynamy od drobnych elementów, a następnie krok po kroku je łączymy.

Ponoć żonglowania może nauczyć się każdy. Wystarczą ręce, oczy, motywacja i trochę samodyscypliny. Jak we wszystkim początki nie są łatwe, ale trzeba pamiętać, że żonglowanie to schylanie się po piłeczki. Jednak gdy opanujemy tę umiejętność, wzrośnie nasze poczucie własnej wartości i będziemy usatysfakcjonowani własną postawą. Oprócz uśmiechu na twarzy żonglowanie rozwija nasze ciało. Sprzyja rozwojowi koordynacji wzrokowo-ruchowej, poczucia rytmu, refleksu, a także zdolności utrzymania równowagi i właściwej postawy ciała. Ta niepozorna czynność równomiernie uaktywnia obie półkule – tworzy się więcej połączeń neuronalnych, które stale się wzmacniają. Zespół naukowców z Uniwersytetu w Ratyzbonie przeprowadził żonglerski eksperyment. Podzielili oni badanych na dwie grupy, jedna z nich miała opanować technikę żonglowania trzema piłeczkami przez co najmniej minutę, a druga grupa ludzi nie przechodziła treningu. Za pomocą rezonansu magnetycznego regularnie porównywano struktury mózgów obu grup, szukając zmian w tkance mózgowej powstałych pod wpływem systematycznych ćwiczeń żonglerskich. Po upływie trzech miesięcy zauważyli, że u osób żonglujących nastąpił przyrost tkanki mózgowej w okolicach tylnej kory ciemieniowej oraz w rejonie środkowo-skroniowym (obszary odpowiedzialne za przetwarzanie i magazynowanie informacji, przewidywanie ruchów obiektu).

Badania te wpłynęły na sposoby rehabilitacji i rekonstrukcji komórek mózgowych po uszkodzeniu mózgu wskutek nieszczęśliwych wypadków i chorób. Możliwe, że czynność ta będzie pomagać w leczeniu stwardnienia rozsianego, gdyż zgodnie z teorią naukowców z Oxford University zaobserwowano 5-procentowe powiększenie w masie substancji białej odpowiedzialnej za sięganie i łapanie rożnego rodzaju przedmiotów znajdujących się w obszarze naszego widzenia.

Żonglowanie jest także często wykorzystywane przez psychologów i pedagogów, np. w brytyjskim centrum leczenia dysleksji w Kenilworth wprowadzono żonglowanie jako ćwiczenia terapeutyczne (usprawniało to umiejętność pisania i czytania).

Żonglowanie znalazło swoje miejsce także w biznesie. Od początku lat 80. XX wieku uczą się go menedżerowie i pracownicy firm w ramach warsztatów poświęconych rozwojowi osobistemu, zarządzaniu czasem czy realizacji projektów w firmach tj. Microsoft, Apple Corporation, czy Massachusetts of Technology. W wielu korporacjach zakładane są kluby żonglerskie, spowodowane jest to wprowadzaniem przez żonglowanie w stan zrelaksowanej koncentracji, podczas której umysł i ciało są jednocześnie aktywne i spokojne. Po pracy żonglowanie redukuje stres, jest fajną zabawą, rozluźnia i pomaga się skoncentrować.

Nauka także zainteresowała się żonglowaniem. W latach 80. nastąpił rozwój matematyki żonglowania. W 1985 r. Paul Klimek z Univerisity of California, Brece Tiemann z California Institute of Technology i Michael Day z Univerisity of Cambridge stworzyli opis schematu żonglowania, który jest zapisem zmian położenia obiektów, reprezentujących kolejność, w jakiej żonglowane obiekty są rzucane i chwytane, jednak nie jest to łatwe do zrozumienia nawet dla pasjonatów żonglerki…

14 czerwca jest obchodzony Światowy Dzień Żonglerki, w związku z czym w wielu miastach organizowane są pokazy i warsztaty żonglerskie.

Dominika Knap