Kto chce pisać niechaj słucha. Kiedy ludziom przychodzi myśl do głowy, idą i ją zapisują: w zeszytach, w notatkach, na wymiętych kartkach leżących pod ręką.. Wiele jest tekstów, ale nie wszystkie zdobywają popularność. Jeśli więc chcesz być pisarzem lub dziennikarzem, musisz najpierw poznać receptę na pisanie.

Dobre opakowanie tekstu

Ludzie lubią kolorowe pisemka, z dużymi obrazkami, wielkimi literami i zaskakującymi nagłówkami. Im więcej tym lepiej. Sam tekst dobrze opakowany może mieścić się zaledwie na kilku linijkach. Dużo informacji będzie zniechęcało do czytania. Internet zapewnia szybki dostęp do źródeł wiedzy. Żeby być czytanym, trzeba zabłysnąć jak brylant. Pisać popularne teksty, to sztuka jaką chcesz opanować. Aby ludzie zapamiętali słowo jakie przekazujesz, musisz jej powtórzyć kilka razy. Musisz ciągle powtarzać najważniejszą informację. Bez ustanku powtarzaj, to, co masz do przekazania.Tekst nie może lecieć ciurkiem jak woda z kranu. Należy urozmaicać go śródtytułami. Nie powinien być zbyt długi. Krótkie zdania szybciej są zapamiętywane niż przeciągłe i zawiłe. Pierwsze zdanie w akapicie jest najważniejsze. Musi się rzucać w oczy i przyciągać czytelnika. Nagłówek tekstu powinien zawierać informacje o tekście, które zachęcą do czytania.

Pisarze gotowi? Start!

Kiedy zaczynamy czytać tekst często zniechęcają nas małe literki i małe odstępy między linijkami. Szeroka linia i większa czcionka ułatwia czytanie. A dodatkowo powodują, że treśc staję się przejrzysta i możemy szybko znaleźć informację.

Akapity w każdej naszej pracy powinny się łączyć. Jeden musi wynikać z drugiego. Nie można przeskakiwać z tematu na temat. Kiedy piszesz o drzewach, nie możesz nagle przejść na pieski i kotki. Szybka zmiana tematu zdekoncentruję twojego czytelnika i zniechęci do czytania. W utrzymaniu ciągłości pomogą ci wyrażenia: natomiast, stąd też, wynika stąd, co do drugiego.

Jeśli chodzi o samą treść. Są różne rodzaje tekstów m.in. informacyjne i publicystyczne. Te pierwsze powinny odpowiadać na pytanie: co się stało? Natomiast drugie powinny brać pod uwagę: co sobie inni o tym myślą?

Dlaczego czytamy?

Po co w ogóle czytamy? Jaki jest w tym cel? Ludzie mają różne pobudki jakimi się kierują. Chcą się dowiedzieć czegoś o świecie. Poznać opinię ludzi. Lepiej zrozumieć co się dzieje wokoło. Dowiedzieć się, że komuś się lepiej gorzej powodzi, co się złego stało. Zdziwiony? Chyba każdy chcę wiedzieć, że nie żyję w najgorszych warunkach z możliwych. Informacje dzisiaj są pokarmem dla świata.

Stąd też czytamy, o tym, co jest nam bliskie. Wolimy przeczytać, że pani Kowalska z sąsiedztwa złamała nogę ratując psa, niż o elektrolizie przeprowadzonej na elektrodach. Pierwszy przekaz każdy zrozumie. Drugi, tylko ci zajmujący się fizyką. Przeciętny człowiek nie zrozumie paplaniny o elektronach czy fotonach. Również pozytywne informacje przypadają ludziom do gustu. Zabawne historyjki na długo zapadają w pamięci.

Napisać tekst i nie zanudzić ludzi

Pisz życiowo i obrazowo. Tekst nie może zawierać abstrakcyjnych wyrażeń, to znaczy takich, jakich człowiek nie może sobie wyobrazić. Bo jak sobie można zobrazować sobie demokrację czy ekonomię? Statyczny tekst to najnudniejsza forma staraj się jej unikać. Pisz zrozumiale nie tylko dla siebie, ale też dla innych. Przede wszystkim dla innych. Łatwiej Ci będzie pisać, jeśli wyobrazisz sobie, że piszesz do bliskiej osoby.

Czytelnik niczego się nie dowie, jeśli mu odpowiednio nie przedstawisz to, co masz do powiedzenia. Może się okazać, że ktoś zrozumie nasz tekst opacznie. Nie możesz dopuścić do takiej sytuacji! Pisz bez owijania w bawełnę. W najgorszym przypadku ktoś może zrezygnować z czytania tekstu. Będzie tak tylko dlatego, że jest za długi i nieciekawy. Ale nie łam się. Każdy ma swoje wzloty i upadki. Najlepiej pisać językiem potocznym, jest najbardziej zrozumiały.

Najczęstszym błędem pisarzy jest używanie specjalistycznych nazw bez ich wyjaśniania. Wyszukane słownictwo, zapożyczenia, skomplikowane składnie dodatkowo utrudniają zrozumienie tekstu. Powodują, że tekst staję się nudny. A nam chodzi, o to, żeby nas chciano czytać, żeby chętnie sięgano po nasze teksty.

Błędy i błądziki

Język polski jest tak trudnym językiem, że nie trudno o popełnienie jakiegoś błędu. Największą hańbą dla dziennikarza jest, gdy ktoś publicznie wytknie jego błędy. Zwłaszcza w tekście wydanym i opublikowanym. Istnieją różne typy błędów językowych: gramatyczne, ortograficzne. Często popełniamy błędy stylistyczne i interpunkcyjne. Tak naprawdę mało osób zna wszystkie zasady stawiania przecinków. Skąd się biorą błędy w naszych tekstach? Przeważnie z nieuwagi i pośpiechu. Zazwyczaj też mało czytamy literatury pięknej. Nie troszczymy się o słowo. Ludzie zaczynający redagować teksty mają małą wiedzę o świecie. Nie mogą więc przekazać prawidłowej wiedzy, bez obycia się z tematem. Dodatkowy utrudnieniem jest gwara i moda. W zależności od terenów z jakich pochodzimy dane słowo takie ma znaczenie. Często różnią się znacząco, dlatego trzeba znać dokładnie język oficjalny.

Jeśli nie jesteś pewny czy tekst napisany jest poprawny, pozwól kompetentnej osobie podkreślić swoje błędy. Możesz też zastosować inną metodę. Napisz tekst, a następnie zajrzyj do niego następnego dnia. Zobaczysz, że znajdziesz w nim więcej błędów i pomyłek, niż tego dnia kiedy go pisałeś. I będzie ci łatwiej go sprawdzać.

Słowo od autora. Tak na zakończenie!

Czy już rozumiesz o co chodzi w całym tym pisaniu? Nie? Nic nie szkodzi. Po prostu pisz dużo, ciągle, bez ustanku. W końcu twoje teksty nabiorą kształtu i wyrazu. Sam będziesz chciał czytać to co napisałeś. Jak to mówią, trening czyni mistrza! I tego trzeba się trzymać. Recepta na pisanie została przedstawiona, ale czy pomoże ci osiągnąć cel, to zależy tylko od Ciebie. Życzę powodzenia wszystkim początkujący pisarzom!

Joanna Szybiak

Autorka jest studentką dziennikarstwa w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu